Po majowym przeglądzie współczesnego kina portugalskiego, Instituto Camões i Ambasada Portugalii w Warszawie, we współpracy z kinem Muranów i festiwalem IndieLisboa zapraszają na kolejne spotkanie z portugalską kinematografią. Wybraliśmy dla Państwa trzy filmy dokumentalne i jedną fabułę, reprezentujące najświeższe portugalskie kino niezależne. Tytuły te były nagradzane na portugalskich i międzynarodowych festiwalach, m.in. IndieLisboa – największym festiwalu kina niezależnego w Portugalii. Jego dyrektor, Rui Pereira, osobiście opowie o pokazywanych filmach. Szczególnej uwadze polecamy dokument „José i Pilar”, oficjalnego portugalskiego kandydata do Oscara 2012. Pokaz odbędzie się kilka dni przed 89. rocznicą urodzin zmarłego noblisty J. Saramago, a obecny na nim będzie reżyser filmu, Miguel Gonçalves Mendes.Pokazy filmów odbędą się w warszawskim kinie Muranów. Bilety na pokazy są w cenie 15 zł.
Czwartek, 10 listopada
18:00 „Luzytańska iluzja”/"Fantasia Lusitana" (2010)
19:30 „José i Pilar”/ "José e Pilar" (2010) – po pokazie zapraszamy na spotkanie z reżyserem
Piątek, 11 listopada
18:00 „Księga godzin Douro”/ "As Horas do Douro" (2010)
20.00 „Nasz ukochany sierpień”/ "Aquele Querido Mês De Agosto" (2008)
Filmy przedstawi Rui Pereira, dyrektor festiwalu IndieLisboa.
Luzytańska iluzja / Fantasia Lusitanareż. João Canijo, dok., PT 2010, 65’
Podczas II wojny światowej propaganda salazarowska wychwalała neutralność Portugalii. W samym środku wojny głosiła, że wojny niema, nie zważając na strumień uchodźców, którzy przybywali do Lizbony. Portugalia jawiła się jako raj na ziemi i oaza spokoju, której nie dotyczy światowy konflikt. Szczególnie kroniki Dziennika Portugalskiego przyczyniły się do stworzenia ochronnej iluzji, która mogłaby być komiczna, gdyby tylko nie była tragiczna. Film złożony z archiwalnych zdjęć poszukuje śladów pozostawionych w Lizbonie przez uciekinierów z nieistniejącej wojny.
José i Pilar / José e Pilarreż. Miguel Gonçalves Mendes, dok., PT/ES/BR 2010, 125’
„José i Pilar” to intymny filmowy portret związku portugalskiego noblisty José Saramago i hiszpańskiej dziennikarki Pilar del Río. Kamera rejestruje codzienne życie pary na wyspie Lanzarote oraz ich podróże po świecie związane z ukazaniem się powieści A viagem do elefante [Podróż słonia]. To także obraz zmagań twórcy z trudną materią życia: fabuła książki - pełna znoju podróż słonia z dworu króla Jana III w Lizbonie na dwór arcyksięcia Maksymiliana w Wiedniu – staje się metaforą drogi, jaką sam Saramago przebył od momentu rozpoczęcia pracy nad powieścią aż do jej ukazania się. Zabawna i wzruszając dokumentalna opowieść o wytrwałości artysty, wspólnocie i oparciu odnalezionych w miłości oraz napięciach towarzyszących pisarzowi, którego od ukochanego pisania odciąga wymagający świat zewnętrzny. Oprócz Saramago i jego żony w filmie pojawiają się m.in Fernando Meirelles (reżyser ekranizacji „Miasta ślepców”) i Gael García Bernal. Oficjalny portugalski kandydat do Oscara 2012.
Księga godzin Douro / As Horas do Douro
reż. António Barreto, Joana Pontes, dok., PT 2010, 100’
Film stworzony na wzór średniowiecznych „ksiąg godzin” ukazuje życie i kulturę winiarską regionu Douro w Portugalii. Zdjęcia trwały 50 dni i objęły okres od winobrania 2007, poprzez rok 2008, aż do stycznia 2009 – a więc kompletny cykl produkcji wina. Pierwsze miejsce w narracji zajmują jednak nie winorośle, a mieszkańcy tych ziem. Film zachwyca wizualną urodą, a opowiadane historie ilustrowane są zdjęciami archiwalnymi.
Nasz ukochany sierpień / Aquele Querido Mês De Agostoreż. Miguel Gomes, fab. , PT/FR 2008, 147’
W sierpniu, w górzystym sercu Portugalii roi się od ludzi i wydarzeń. Emigranci powracają w ojczyste strony, odpalają fajerwerki, gaszą pożary, urządzają sobie karaoke, skaczą z mostów, polują na dziki, piją piwo i płodzą dzieci. Gdyby tylko reżyser i jego ekipa oparli się urokowi potańcówek i przeszli wprost do sedna, film można by było streścić słowami: „Nasz ukochany sierpień” przedstawia uczuciowe relacje ojca, córki i jej kuzyna – muzyków zespołu przygrywającego do tańca. A zatem: miłość i muzyka!
