Dwa dni tem,u w wieku 89 lat zmała Wisława Szymborska, wybitna poetka, noblistka. Wszyscy z nas staliśmy się z tą chwilą biedniejsi.
Miłosz twierdził, ze poezja Szymborskiej ma "wymiar osobisty, jednego poszczególnego człowieka, który rozmyśla o swojej kondycji ludzkiej". Trzy tomiki z poezją Szymborskiej zostały przetłumaczone na język portugalski: Instante (Chwila, przetłumaczony przez Elżbietę Milewską i Sérgio Neves w 2006), Paisagem com Grão de Areia (Widok z ziarnkiem piasku, przetłumaczony przez Júlio Sousa Gomes w 1998). Zostały one wydane przez Relógio D'Água. W 2004 roku wydawnictwo Edição da Cavalo de Ferro opublikowało tomik Alguns Gostam de Poesia z poezją Wisławy Szymborskiej i Czesława Miłosza.
Zostańmy z nią jeszcze przez chwilę:
"Idę stokiem pagórka zazielenionego.
Trawa, kwiatuszki w trawie
jak na obrazku dla dzieci.
Niebo zamglone, już błękitniejące.
Widok na inne wzgórza rozlega się w ciszy.
Jakby tutaj nie było żadnych kambrów, sylurów,
skał warczących na siebie,
wypiętrzonych otchłani,
żadnych nocy w płomieniach
i dni w kłębach ciemności.
Jakby nie przesuwały się tędy niziny
w gorączkowych malignach,
lodowatych dreszczach.
Jakby tylko gdzie indziej burzyły się morza
i rozrywały brzegi horyzontów.
Jest dziewiąta trzydzieści czasu lokalnego.
Wszystko na swoim miejscu i w układnej zgodzie.
W dolince potok mały jako potok mały.
Ścieżka w postaci ścieżki od zawsze do zawsze.
Las pod pozorem lasu na wieki wieków i amen,
a w górze ptaki w locie w roli ptaków w locie.
Jak okiem sięgnąć, panuje tu chwila.
Jedna z tych ziemskich chwil
proszonych, żeby trwały."
Z tomiku Chwila (2002)
